اثربخشی روش های درمان شناختی، مواجهه ای و انزجاری در اختلال وسواس فکری- عملی

هدف پژوهش حاضر اثربخشی روش های درمان شناختی، مواجهه ای و انزجاری در اختلال وسواس فکری- عملی بود. روش پژوهش آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون چند گروهی بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به وسواس فکری- عملی مراجعه کننده به مراکز بالینی و مراکز مشاوره شهرستان سقز، بوکان با دامنه سنی 40-20 سال بودند که تعداد آنها 150 نفر بود. نمونه آماری این تحقیق شامل 80 بیمار ( دامنه سنی 20 تا 40 سال) مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی بودند که بطور دردسترس انتخاب شدند و در چهار گروه درمان شناختی، مواجهه ای، انزجاری و گروه کنترل به طور تصادفی جایگزین شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات مصاحبه بالینی، مقیاس وسواسی-اجباری ییل براون و سیاهه وسواسی- عملی مادزلی بود و روش تحلیل داده ها کوواریانس چند متغیره بود. نتایج پژوهش آزمون تحلیل کوورایانس چند متغیره نشان داد که روش درمان شناختی ویتال، درمان مواجهه ای و انزجاری نسبت به گروه کنترل روی کاهش علایم وسواس تاثیر دارند و همچنین نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل بر روی متغیرهای وارسی، کندی، شستشو و شک وسواسی تفاوت معنادار وجود دارد و روش شناختی ویتال نسبت به گروه درمان مواجهه و انزجاری در کاهش انواع وسواس موثرتر بوده است. نتیجه گیری: بنابراین براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که موثرترین روش در درمان انواع وسواس فکری- عملی، به ترتیب درمان شناختی ویتال، درمان مواجهه و درمان انزجاری بوده است.